W ostatnich latach XX wieku. V. Medinets w regionie Połtawy opracował nowy wskaźnik środowiskowy - czas wznowienia wiosennej roślinności (VVBV), który charakteryzuje oczekiwaną kombinację warunków wiosennych i termicznych roślin zimowych Aby uzyskać wysoki plon o dobrej jakości, należy zróżnicować system pielęgnacji roślin ozimych w zależności od od wwwww. Uwzględnienie tego wskaźnika polega na scharakteryzowaniu budzących się roślin w określonych warunkach świetlnych i termicznych.
W latach wczesnego BBBB rozwijają się korzystne warunki dla rozwoju systemu korzeniowego i krzewienia, fitomasa gromadzi się intensywniej, ale jednocześnie wzrasta tendencja do cieniowania i wylegania. Jednocześnie zazwyczaj uzyskuje się dobrą wydajność niskiej jakości (niska zawartość białka i glutenu w ziarnie). W późnym okresie BBBB, rośliny sieją znacznie słabiej, tworzą słabo rosnące i szybko zmieniają się w kłoszenie, nie kładą się, mają niskie fitomasy, w tym obniżony plon ziarna, ale z wysoką zawartością białka i glutenu. Rachunkowość tego wskaźnika daje możliwość bardziej efektywnego rozwiązania wielu problemów związanych z pielęgnacją upraw (stosowanie regulatorów wzrostu, nawożenia azotem itp.).
W 2015 r. Na Ukrainie zasiano około 6,7 miliona hektarów zbóż ozimych, co stanowi 90% planowanych obszarów sadzenia na zbiory w 2016 r., Co tłumaczy się niezwykle trudnymi warunkami pogodowymi, które zaobserwowano podczas kampanii siewu roślin ozimych.
Susze na Ukrainie ze względu na specyfikę klimatu nie są przypadkowe. Większość areału pszenicy ozimej znajduje się na obszarach o niewystarczającej, nierównej i niestabilnej wilgotności. W ostatnich latach, wraz z początkiem optymalnego okresu siewu roślin ozimych na stepie Ukrainy, z reguły obserwuje się suche warunki pogodowe. Ich charakterystyczną cechą jest brak opadów na tle podwyższonej temperatury powietrza.
Okresy przedsiewne i jesienne w 2015 r. Nie były wyjątkiem, gdy w wyniku długiego okresu bezdeszczowego i podwyższonej temperatury z początkiem wczesnego i optymalnego czasu siewu, brak plonów ozimych w strefie stepowej wynosił 25% wymaganego areału.
Technologię wiosennej pielęgnacji (ponowny wysiew i wysiew, dawki, okresy i metody stosowania nawozów, stosowanie środków ochrony roślin) należy określić na podstawie czasu wznowienia wiosennej roślinności. Jeśli w 2016 roku uprawy zimowe zaczną aktywnie działać przed średnimi okresami długoterminowymi (w połowie trzeciej dekady marca), którym będzie towarzyszyć stopniowy wzrost dodatnich temperatur powietrza, nawet rośliny nie kwitnące mogą jeszcze bardziej zwiększyć gęstość produktywnych łodyg z powodu wiosennej krzewienia. Jeśli wznowienie roślinności wiosennej nastąpi w zwykłych przeciętnych wieloletnich okresach z gwałtownym wzrostem wskaźników temperatury, wówczas stan upraw nie ulegnie poprawie, a w konsekwencji plon zostanie zmniejszony.
Po wznowieniu roślinności wiosennej ważne jest, aby rośliny stworzyły korzystne warunki żywieniowe, przede wszystkim, aby nakarmić je azotem, jeszcze zanim zaczną się przechodzić do czwartego etapu organogenezy, kiedy kładzie się gruźlice kolczaste. Opatrunek wierzchni przyczynia się do lepszego krzewienia roślin, intensywnego odrastania ich części nadziemnych, zwiększenia liczby kłosków, przyprawiania uszu, zwłaszcza w warunkach optymalnego nawilżenia gleby i umiarkowanych temperatur.
Po pierwsze, warto karmić uprawy nieporęczne jesienią, z optymalną gęstością łodygi, która może zapewnić największy zwrot.
Stosowanie nawozów dla zbóż ozimych powinno być przeprowadzane w różny sposób, z uwzględnieniem prekursorów i rezerw składników odżywczych dostępnych dla roślin. Dawki nawozów należy określać zgodnie z agrochemiczną diagnostyką gleby. Pszenica ozima zasiana po nawożonych czystych i ruchliwych parach, w warunkach wiosny 2016 r., Będzie potrzebować umiarkowanych i podwyższonych dawek (45-60 kg / ha ae) nawozów azotowych. Ogólnie, na polach pary w celu uzyskania silnych i cennych ziaren, 60-90 kg / ha a.v. azot, a po prekursorach innych niż parowe - nie mniej niż 90-120 kg / ha, aw wilgotnych latach, gdy powstają korzystne warunki dla absorpcji azotu, jego dawki należy zwiększyć do 150 kg / ha ae. w zależności od stanu upraw. Tak więc w rzadkich uprawach (do 200-250 roślin / m2) można stosować N60-80 do pierwszego karmienia.
Szybkość azotu powinna być zwiększona w latach od późnej wiosny, zwłaszcza przy korzystnej wilgotności gleby. W przypadku słabych upraw nawozy azotowe są szczególnie skuteczne w wiecznej zmarzlinie. Dobre wyniki zapewnia również żywienie roślin (miejscowe). Skuteczne jest także dolistne dokarmianie pszenicy ozimej nawozami azotowymi w postaci CAM. Zaleca się również stosowanie rozpuszczalnych w wodzie nawozów na bazie chelatu, które mają zrównoważony stosunek makro- i mikroelementów w porównaniu do nawozów stałych.
Biorąc pod uwagę stan upraw ozimych, brak chwastów, chorób i szkodników w uprawach, z powodu niekorzystnych warunków pogodowych dla ich rozwoju i dystrybucji, oczywiste jest, że główna walka z tymi organizmami na wiosnę będzie jedną z najbardziej palących. Powinno być bardzo wyważone podejście do wyboru leków i termin ich wprowadzenia, w ścisłej zgodności z przepisami ich stosowania.
Topowy opatrunek pszenicy ozimej
Uzyskanie wysokiej wydajności i wysokiej jakości ziarna pszenicy ozimej zależy nie tylko od głównego zastosowania nawozu, ale także od regulacji żywienia w okresie wegetacji. Zapotrzebowanie na opatrunki ustala się w zależności od poziomu planowanych zbiorów, zawartości podstawowych składników pokarmowych w glebie, podaży wilgoci, biologicznych cech odmian, czasu wznowienia wiosennej roślinności, liczby wcześniej stosowanych nawozów mineralnych i innych czynników. Wykonalność nawożenia określa się na podstawie diagnostyki gleby lub roślin, biorąc pod uwagę zwrot ekonomiczny. Wczesne wiosenne opatrunki mają wpływ głównie na plon. Przeprowadza się je w IV etapie organogenezy, zanim rośliny wynurzą się do rurki, w przypadku obecności w glebie wystarczającej ilości wilgoci, zimnej, przedłużonej wiosny, z dostateczną dostępnością fosforu do gleby. Biorąc pod uwagę, że fosfor jest bardziej skuteczny we wczesnych fazach rozwoju roślin, niedostateczne odżywianie fosforanowe można poprawić dzięki podstawowemu nawożeniu fosforem. Podstawowy opatrunek z fosforem i złożonymi nawozami poprawia metabolizm azotu i fosforu w roślinach. Podczas wykonywania opatrunków korzeniowych należy wziąć pod uwagę dostępność wilgoci w glebie. Według SNIISH są one bardziej skuteczne, gdy zawartość wilgoci w warstwie miernika jest co najmniej 100 mm dostępna dla czarnej gleby i co najmniej 80 mm dla gleb kasztanowych. Odmiany intensywnych i superintensywnych typów charakteryzują się powolnym wzrostem powierzchni liści na wiosnę, dlatego potrzebują zwiększonego odżywiania azotem w tym okresie. Aby uzasadnić wczesne wiosenne nawożenie, czas wznowienia wiosennej roślinności (BBBB) ma ogromne znaczenie. Punktem wyjścia początku BBB jest stałe przejście średniej dziennej temperatury powietrza do +5 ° C. Wraz z wczesnym wznowieniem wiosennej roślinności, efektywność nawożenia azotem jest wyższa i często nie ma sensu ich planować, gdy wznawia się wiosenną roślinność w kwietniu. Tłumaczy to fakt, że w kwietniu następuje aktywny wzrost temperatury powietrza, a wierzchnia warstwa gleby szybko wysycha i nie trzeba już oczekiwać wysokiej wydajności stosowanych nawozów. Wraz z wczesnym początkiem wiosny stan nawet słabych plonów po upadku może znacznie się poprawić dzięki aktywnemu wzrostowi, kontynuacji krzewienia i tworzeniu wtórnego systemu korzeniowego. Późną wiosną, ze względu na szybkie przejście faz rozwojowych, rośliny pozostają w tyle za wzrostem. Uprawy w tym samym czasie są z reguły niewymiarowe, a plon ziarna jest zwykle niższy niż w okresie wczesnej wiosny. Aby określić potrzebę wczesnego wiosennego nawożenia podstawowego lub dolistnego, konieczne jest zastosowanie różnych metod diagnostyki roślin. Zapewnia to nie tylko biologiczne, ale również zwiększa efekt ekonomiczny stosowania nawozów. Analiza dużej ilości materiału doświadczalnego pokazuje, że całkowita zawartość i stosunek składników odżywczych w roślinach i narządach różnią się znacznie w zależności od poziomu odżywiania, fazy rozwoju roślin i biologicznych cech odmiany. W tym względzie dokładniejsze przewidywanie potrzeby nawożenia ustala się za pomocą metody diagnozy arkusza opartej na analizie chemicznej brutto składu liści na zawartość NPK. Optymalizacja odżywiania przez większość sezonu wegetacyjnego pszenicy ozimej jest ważnym warunkiem zwiększenia zawartości białka w ziarnie. Jednak przy braku innych składników odżywczych, głównie fosforu, nawet przy wysokim poziomie dostarczania azotu do roślin, nie jest możliwe uzyskanie oczekiwanego efektu. Należy wziąć pod uwagę, że fosfor znajduje się w pierwszym minimum w większości gleb. Bez wystarczającego wprowadzenia nawozów fosforowych nie jest konieczne mówienie o jakości ziarna.
Przy ocenie poziomu odżywiania roślin roślinami konieczne jest uwzględnienie tzw. „Krytycznych poziomów” azotu i fosforu, aw niektórych przypadkach potasu w liściach pszenicy w okresie krzewienia wiosennego (etap IV organogenezy). Zawartość azotu jest średnio niższa niż 4,82%, a zawartość fosforu jest niższa niż 0,96% (pod względem absolutnie suchej masy) wskazuje na brak odpowiedniej baterii. Duże znaczenie ma nie tylko poziom, ale także stosunek baterii. Normalne odżywianie charakteryzuje się stosunkiem N: P2O5 jako 5: 1.
Gdy zawartość azotu jest niższa niż „poziom krytyczny” i przesunięcie stosunku N: P2O5 w kierunku przewagi azotu, wymagane są odpowiednie podawanie fosforu. Jeśli zawartość fosforu jest normalna, wymagane jest nawożenie azotem. Na procesy te, oprócz dostępności gleby NPK, wpływa wiele innych czynników (ogólny stan upraw, pogoda, obecność chorób itp.). W związku z tym najlepiej jest przeprowadzić diagnostykę roślin i określić potrzebę dodatkowego karmienia w instytucjach badawczych. Opatrunek wczesnowiosenny tworzy wystarczająco duży potencjał zapasów składników odżywczych, który wystarcza, aby zapewnić roślinom składniki odżywcze na resztę sezonu wegetacyjnego. Pod ich wpływem wzrasta liczba kłosków w kolcu i ziarnach w kłosku. Jeśli odżywianie nie jest regulowane w stadium IV organogenezy, karmienie można kontynuować w stadiach V-VI organogenezy. Kryteria oceny są takie same jak na etapie krzewienia. W tym okresie zaleca się stosowanie roztworów mocznika lub HCS razem z pestycydami. Jednocześnie rozwiązywane są dwa zadania - odżywianie roślin i poprawa stanu fitosanitarnego upraw. Szczególne miejsce w uzyskiwaniu wysokiej jakości ziarna należy do późnego opatrunku. Zapewniają wzrost zawartości białka w ziarnie o 1,6-3,0%, gluten surowy - o 2,8-4,4%.
Obecnie gospodarstwa są zwykle obsiewane kilkoma odmianami pszenicy ozimej o potencjale genetycznym do tworzenia wysokiej jakości ziarna, ale o różnych właściwościach biologicznych. Głównymi są różnice morfologiczne (wzdłuż długości słomy) i fizjologiczno-biologiczne. Dlatego odmiany różnią się między sobą intensywnością pierwotnej absorpcji składników odżywczych, ich transportem i metabolizmem. Wypełnianie ziarna jest spowodowane tworzeniem się węglowodanów w liściach, wchłanianiem składników odżywczych z gleby i przenoszeniem ich z organów wegetatywnych do ziarna. Ten proces nazywa się powtórnym wykorzystaniem. Według SNIISH, wysokowydajne odmiany krótkiej łodygi gromadzą 65-70% azotu w ziarnie, 83-90% w ziarnie średnim, z powodu ponownego wykorzystania. W związku z tym superintensywne odmiany krótkich łodyg wymagają zwiększonego odżywiania azotem w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego, co powoduje wielką potrzebę późnego nawożenia azotem podczas ich uprawy.
Lepiej jest stosować karbamid do nawożenia dolistnego. Azotan amonu, zarówno w czystej postaci, jak i zmieszany z mocznikiem (stopiony), często powoduje poważne oparzenia liści, które mogą niekorzystnie wpływać na wydajność z powodu zniszczenia chlorofilu i tłumienia fotosyntezy. Prawdopodobieństwo to wzrasta wraz z zabiegami w gorącej i suchej pogodzie.
ekspert rynku nawozów specjalnych Olga Petrenko
ekspert rynku nawozów specjalnych Loginova Irina
Źródło